Op weg naar de WK junioren – Volume IX

Het gaat beginnen, maar eerst:

Zweefvliegtuigen per container naar de andere kant van de wereld brengen heeft wel tot gevolg dat je daar nog auto’s en aanhangers moet regelen.

Deze week gaat Annemiek Koers richting Melbourne om daar een auto en Cirrus aanhanger op te halen. Ik weet alleen de naam Ben, meer niet. Het is duidelijk dat we deze Australische zweefvlieger moeten bedanken voor het 6 weken uitlenen van zijn auto en aanhanger aan het Nederlandse team.

Er werden meer auto’s aangeboden aan het NL team, voor vrijwel allemaal was het te ver rijden om de auto op te halen en weer terug te brengen.

De aangeboden auto door Jos Schrier, een frequent Corowa-ganger werd door Robin Smit wel met beide handen aanvaard. Jos bezit een ASK21Mi op vliegveld Midden-Zeeland en komt de junioren in Nederland tegemoet met zijn www.zeelandzweefland.com als het aankomt op het halen of bijhouden van een zelfstartaantekening of sleepaantekening. Nu in Corowa dus met een auto voor 6 weken. Jos bedankt!

De overige benodigde auto’s zijn voor een zeer schappelijke prijs gehuurd in de buurt van Corowa. Dat deze auto’s eigenlijk niet zo ver van hun “homebase” mogen zegt hopelijk niets over de technische staat. Gelukkig heeft G2 ophaler, Robbie Frishert verstand van auto’s.

De grootste uitdaging wordt de door Francesco Bruinsma geregelde PIK20 aanhanger om te bouwen tot een bruikbare LS8 aanhanger. Een verbouwing waar een paar handige ophalers zich de eerste week in vast kunnen bijten.

De aanhanger is een typische Australisch zelfbouw model!

Om te bouwen Pik20 aanhanger naar een onderkomen voor de SR/G2 De aanhanger is een typische Australisch zelfbouw model!

De zeer verhelderende ombouw tekening!

De zeer verhelderende ombouw tekening!

Al met al kan het beschikbare rollend materieel nog voor verrassingen zorgen. Wat dat betreft is het een echte junioren wedstrijd.

Special Package arrives!

Afgelopen vrijdag 23 oktober is het schip met de containers slechts een half uur te laat in Melbourne aangekomen. Maandagavond waren de containers in Corowa. Dinsdag om middernacht Nederlandse tijd werd de eerste container geopend voo inspectie door de AQIS (Australian Quarantine and Inspection Service) en werd er begonnen met het uitpakken van de containers door Grietje, Francesco en de al (2) aanwezige vliegers.

De Container

De Container(s)

IMG_5919
IMG_5915
4 uur later zijn de in totaal 17 kisten uitgepakt. Waaronder de 4 voor de Nederlandse Junioren!

4 uur later zijn de in totaal 17 kisten uitgepakt. Waaronder de 4 voor de Nederlandse Junioren!

7 november 2013, uitte ik voor het eerst mijn ambitie de Au en Ag in Australië beschikbaar te hebben voor de junioren. Nu zijn we twee jaar verder, van het één kwam het ander. Met behulp van heel veel mensen, tijd, moeite en geld is het gelukt om een compleet uitgerust junioren team van 4 vliegers naar de WK in Australië te sturen. Er zijn zeker zweefvliegers die het overdreven vinden dat al dat werk is verzet en geld geïnvesteerd om 4 jongelui die toevallig een beetje kunnen sturen een WK zo ver weg te kunnen laten vliegen. Prima, mag allemaal, maar er zijn gelukkig nog voldoende (niet)zweefvliegers over die anders denken.

Een vraag die ik wel eens krijg is; waarom ga je zover om een junioren topsporter te ondersteunen?

En ik kan alleen maar voor mijzelf spreken, maar als vader van een dochter die aan (paarden)topsport gedaan heeft, wel uit ervaring.

Niet omdat ze daardoor een beter mens worden, ze worden door topsport zeker wel een ander mens, maar dat hoeft niet altijd beter te zijn.

Mijn belangrijkste motivatie is gunnen, en ik schat in dat ik niet de enige ben. Ik gun ons Nederlands Junioren team van harte, de mogelijkheid om aan de andere kant van de wereld, na een training van 4 weken een Wereldkampioenschap te vliegen. Hun talent, discipline en gedrevenheid heeft ze zover gebracht. Nu mogen ze bepalen wie op dit moment de best zweefvlieger van de wereld onder de junioren is.

Vanaf komend weekend verwacht ik de eerste nieuwsbrieven uit Corowa, misschien nog niet direct dagelijks, maar dat gaat komen.

 

Annemiek, Nick, Robin, Ronald en Ger.

 

Succes en veel plezier de komende 6 weken.

 

Nico Koster


Over Nico Koster

Mijn naam is Nico Koster, als 14 jarig jongetje in 1977 begonnen met zweefvliegen bij de Vliegclub Haamstede. In eerste instantie alleen maar om meer kans te hebben beroepsvlieger te worden, al snel werd het mijn grote passie. Op mijn 16e de eerste overland op de ASK18 en twee jaar en enkele overlands later al voor de wind vanaf Haamstede met de Astir CS bijna 400 km uit in midden Frankrijk geland. Zonder kaart, GPS of wat dan ook, had geen idee waar ik geland was. Was een andere tijd, waar ik goede herinneringen aan heb. Het wedstrijdvliegen trok mij wel, en na twee keer zomerwedstrijden vloog ik op mijn 23e mijn eerste NK op de DG 100. Ik denk dat ik totaal 15 x Nationale gevlogen heb maar ben nooit hoger geëindigd dan een 8e plaats. Dat ik mijn vrouw Karin en moeder van onze twee kinderen Katja en Lex op een NK ontmoet heb is natuurlijk al een eerste prijs. Karin heeft in al die jaren vele duizenden kilometers met een ophaalwagen gereden en vele weken al kamperend met twee kinderen op een zweefvliegveld doorgebracht. Een echte zweefvliegers echtgenote. Zeker de wedstrijd van een week op het vliegveld Keiheuvel heb ik tot een tien jaar geleden vaak aan meegedaan. Was een ideale wedstrijd voor gezinnen. Hier heb ik ook het hoogtepunt van mijn wedstrijdvlieg carrière meegemaakt door een keer als eerste algemeen te eindigen. Of ik nou zou goed was weet ik niet, zou ook door gebrek aan tegenstand kunnen zijn. Verder zijn de grote wedstrijden op Bailleau, Issoudun Klippeneck e.d. geen onbekend terrein voor mij, al is er de afgelopen jaren vast veel verandert. Aan wedstrijden vlieg ik tegenwoordig hoogstens nog een eendagswedstrijdje en mag graag Euroglide vliegen. Op Haamstede was ik al jong instructeur, maar ben denk ik nooit een goede DBO instructeur geworden. Ik zat liever achterin een tweezitter om het overlandvliegen en wedstrijdvliegen te promoten, dat gaf en geeft mij meer voldoening. Tijdens mijn 8 jaar chef-instructeur zijn op Haamstede werd dat promoten van het prestatievliegen mij niet altijd in dank afgenomen. Als CI doe je het toch nooit goed, dus dat hoort er bij. Dat ik in die tijd misschien een klein beetje invloed heb gehad op de ontwikkeling van twee van onze Nederlandse toppers in de wedstrijdvliegerij en ex. Haamstede vliegers Francois Jeremiasse en Mark Leeuwenburgh geeft toch een goed gevoel. Al is het maar dat ik ze heb leren landen. Het wedstrijdvliegen en promoten daarvan zit er dus al lang bij mij in, niet vreemd dat ik half 2006 ja zei op de vraag of ik voorzitter wilde worden van de Stichting Zweefvliegevenementen Nederland. Deze stichting beheerde in die tijd de ASW19 YX, deze kist was bestemd om alleen gebruikt te worden door leden van de Nederlandse Junioren Kernploeg zweefvliegen. De hele geschiedenis van de stichting en het verhaal achter het vervolg op de YX kun je elders lezen op de junioren site. Ik ben nog steeds met heel veel plezier voorzitter van de stichting die ondertussen de twee Cirrussen Au en Ag bezit. Sinds mei 2014 heb ik een stukje organisatie op mij genomen in de aanloop naar de Wereld Kampioenschappen voor junioren in december 2015 te Narromine Australië een tijdrovend, maar veel voldoening gevend gebeuren wat bovendien (gelukkig)ook eindig is. Mijn eigen vliegen heeft na 33 jaar op Haamstede in 2010 een kleine wending ondergaan. In dat jaar kreeg ik de kans om deel te nemen in de ASH31Mi met wedstrijdregistratie 31. Deze zelfstartende openklasse kist staat gestationeerd op Vliegveld Midden-Zeeland. Met dit schitterende vliegtuig mag ik tegenwoordig graag de randen van wat die dag mogelijk is op overlandvlieg-gebied aantikken. Vluchten van 8 uur of langer zijn geen uitzondering. Misschien heb ik wat training in veel vlieguren op een dag maken, dat beroepsvlieger worden waarom het in 1977 allemaal begon is namelijk ook nog gelukt. Ik vlieg sinds 1985 bij de KLM waarvan de laatste 20 jaar op de Boeing 747-400, ook dat weer nog steeds met veel plezier. Nico Koster