Mijn naam is Lars van Breemen en ik ben
geboren op 5 juli 2000.
Vanaf mijn geboorte ben ik al opgegroeid met zweefvliegen, daar ik een vader
had die wedstrijden vloog.
De vakanties waren zo ook vaak vliegvakanties, en het was al vroeg duidelijk
dat ik ook zou gaan zweefvliegen.
Alhoewel het er even op leek dat mijn broertjes ook interesse hadden, was dat
na een thermische kotsvlucht op jonge leeftijd bij beiden al snel van de
agenda.
Toen ik 13 jaar was, was ik aan de beurt om te beginnen met vliegen.
In Maart 2014 had ik mijn eerste lesdag.
Helaas zag het er naar uit dat ik die dag geen startje meer zou krijgen, gezien
iedereen voor de jaarlijkse checks kwam en de dag eerder zou worden afgesloten
vanwege jubilarissen diezelfde avond.
Wel kon ik nog een keer achterin mee.
Nadat ik me die avond had uitgelaten over hoe verschrikkelijk ik het vond dat
ik niet zelf gevlogen had (en dit mijn eerste ervaring met het vliegen bij een
club was), adviseerde m’n vader dat ik de volgende dag toch moest gaan vliegen.
En ja hoor, 7 starts, ik had alles weer ingehaald, ik was weer happy.
In de eerste 1,5 maand heb ik vanuit achterin gelest, ik woog amper 50kg en er
was onvoldoende lood ter beschikking om mij vanuit vooruit te laten vliegen.
Gelukkig hadden we daarna een loodkussen ter beschikking.
Op iets meer als 40 starts kwam ik solo.
Alhoewel ik op mijn eerste solo een kabelbreuk had, heb ik tot op de dag van
vandaag nog geen 2e kabelbreuk gekregen, fingers crossed.
Na vele starts op de discussen van de club werd het dan eindelijk tijd voor het
GPL, welke ik op mijn 16e verjaardag kreeg.
Mijn eerste overland was diezelfde maand nog met een retour Dorsten vanaf
Asperden in de libelle.
Kort nadat ik mijn eerste overland had gemaakt, heb ik last gekregen van
misselijkheid tijdens het vliegen.
Het voelt als een soort gezonde spanning op mijn buik waardoor ik in veel van
mijn vluchten dus… moet kotsen.
Met mijn eerste ervaring hiermee, had ik helaas geen zak bij.
Ik probeerde met mijn stomme kop uit het raampje te kotsen, nou dit ging
natuurlijk volledig mis waarna de hele zijwand onderzat.
Vanaf die dag werd de toenmalige discus ‘’K3’’, de ‘’kots 3’’genoemd.
Ik heb vanaf die dag bijna alles geprobeerd, van magneetpleisters, armbandjes
tot aan gemberpillen.
Toch ben ik er nu achter gekomen wat de remedie is, ervaring.
Deze bouwde ik op door onder andere mee te doen aan de NJW2017, mijn eerste wedstrijd.
Na de eerste 2 dagen met misselijkheidsproblemen te hebben gekampt, heb ik de 3e wedstrijddag lekker gevlogen, en ben ik uiteindelijk 3e geworden met de libelle.
Een jaar later vloog ik mee in de Amical op bailleau, ook hier weer de eerste twee dagen misselijk, maar daarna heerlijk kunnen racen.
Na een spannende eindstrijd met de T7, heb ik de laatste dag mijn eerste plek weten vast te houden.
In het jaar 2019 mocht ik d.m.v. een wildcard aan het NK op Terlet meedoen.
Waar ik na zeven wedstrijddagen een 13e plek behaalde.
Vooral na deze wedstrijd realiseerde ik me dat ik nog veel te verbeteren had.
Voornamelijk op het gebied van het ‘’tegen de rest’’ vliegen, wat ik nog veel te veel doe.
Jammer genoeg werden er in 2020 en 2021 veel wedstrijden gecanceld.
Toch ging de enige echt belangrijke wedstrijd in 2021 door, het EK in Litouwen.
Samen met Simon en Jelmer hebben we in de clubklasse een super prestatie geleverd.
Plaatsen 4, 5 en 6 waren voor ons, team oranje.
Op naar een nog beter resultaat in Tabor, 2022.