This is what it’s going to be like! (=awesome!)
9th FAI Junior World Gliding Championships – Narromine, Australia
Gister was de laatste trainingsdag. Het weer was niet zo heel heet qua luchttemperatuur, echter de zon was erg heet. De lucht heeft soms de eigenschap dat de zon gemeen fel kan zijn, wat dus het geval was. Een pretje onder de grote arcus kap (not..).
We hadden besloten de dag te gebruiken om de instrumenten, bugwipers en andere kleinigheden te testen. Met dit weer zijn de plastic wolken snel gevormd.
![]() |
![]() |
![]() |
Eerst even een stukje oost. Heb je 1500km gereden, met de betuwe in de rug.. Kom je dit ding tegen, de Donau.
Naar het oosten blijkt het telkens goed, ook dit keer weer. Achteraf zijn de mensen die de task wel gevlogen hebben, daar ook het snelst geweest. Nu even naar het westen, bij Pecs de berg bekijken. Dit is met blauw weer vrij moeilijk, en eigenlijk zijn we er niet heel veel wijzer van geworden. We zagen ook iedereen laag scharrelen.
Daarna een final glide gemaakt, waarbij de instrumenten klopte. Altijd fijn. Gauw naar de verkoeling. Frans had heerlijk gekookt in het huisje, en we hebben nog even team overleg gehad.
De volgende ochtend werden we wakker as usual. Echter toen ik de tent uit kwam zag ik bij Charly zijn tent open staan en zijn laptop tas buiten liggen. Wat blijkt, hij was nog niet wakker, maar we hebben bezoek gehad. Ook harry’s tent is open gemaakt. Zelfs kleine werptenten hebben ze vannacht open gemaakt. De Finnen blijken ook beroofd te zijn. Gelukkig lag alle elektronica voor vliegen nog in de auto.. Blijkbaar zijn ze gestoord vannacht, en hebben ze charly’s laptop gedumpt. Die is dus terug. Wat andere spullen en geld helaas niet. Affin, goed begin van de opening. Dat de spullen weg zijn valt nog wel mee, maar dat er mensen je tent in gaan terwijl je ligt te slapen, dat is minder relaxed, helemaal als je goed moet slapen voor de wedstrijd.
Goed, even netjes gemaakt en opgemaakt voor de openingsceremonie. Ze hebben er een hele vliegshow omheen gemaakt, dus we zijn benieuwd. We moeten allemaal achter ons land bordje aanlopen en netjes gaan staan, zodat we in de bakkende zon alle praatjes aan kunnen horen. Ondertussen vallen er allerlei parachutisten uit de lucht, waaronder eentje met de FAI vlag. Met deze vlag wordt altijd de wedstrijd geopend. (en mag in de laatste 24 uur van de wedstrijd gejat worden… zie Annex Z uit de sporting code).
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
De airshow bestaat uit oldtimers, rare Russische helikopters en ander vliegend spul. Ook doet de wereldkampioen aerobatics een rondje, knettergek. Als laatste nog even op de kop zoemeren en met een negatieve loop eruit drukken. Pak de paracetamol maar.
Afgesloten wordt met een Extra300 en een red bull air race piloot, Peter Besenyei. Ze hebben het heel leuk aangekleed me kraampjes en lokaal eten. Wederom kudo’s voor de organisatie.
![]() |
![]() |
![]() |
Ondertussen is de inbraak netjes geregeld met de lokale politie, en de beveiliging verdubbeld. Op het moment van schrijven nu kwam er al een politie patrouille over het veld. Hopelijk lukt het slapen goed vanavond, want morgen begint het feest.. De eerste wedstrijddag, met gelijk een lastig venstertje waarschijnlijk. We gaan het zien!\\
The game is on!
Groeten uit Osceny (oeschnie, zo zeg je het geloof ik echt)
[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]Gister hebben we de dag gebruikt om rustig alles op orde te maken, en alles te poetsen. De Zander computer wordt al iets minder hocus pocus zo ondertussen.
Deze vrijdag was het dan zo ver, eindelijk een beetje aangename temperaturen. En, koude luchtmassa, dus goeie condities waren te verwachten! Jeroen en Francois zijn vannacht goed aangekomen. Vanmorgen dan ook alle kisten gemonteerd om te vliegen vandaag. Jeroen gaat toch meedoen in de open klasse met de 21 meter JS1.
![]() |
![]() |
![]() |
Het weer ontwikkelde zich goed, en de wedstrijdleiding had een 3:00 uur AAT uitgeschreven. Blijkbaar is 3/8 cumuls ‘blauw’ in Hongarije. In dat geval, laat de blauwe dagen maar komen. Het slepen gebeurt hier door zogenaamde Zlin Cmelak (Oostblok’s voor monster geloof ik) turboprop sleepkisten. Feitelijk een busio lier met vleugels.. 5 á 6 meter per seconde stijgen achter deze monsters is geen uitzondering, erg comfortabel en veilig.
De lijn ging al snel open, echter hadden wij nog geen idee waar het stijgen nou echt te vinden was onder de wolk. Dus nog heel even geoefend en richting de lijn gescharreld. Afvliegen ging goed, gelijk hoge basis en met 190 km/h de eerste steek. De eerste sector ligt in een gebied met zand gronden. Dit is gunstig voor potentieel goeie bellen. Uitdroging van de cumuls was hier echter wel gaande, maar het stijgen bleef goed. Na het ronden van de eerste sector 140km/h op de teller na 45 minuten vliegen.
Het been naar het noorden gaf ook goeie bellen. Echter de schone blaue donau over, wat hier geen slootje meer is, zorgde nog wel voor een wat spannender moment om goeie aansluiting te krijgen. Na wat gescharrel toch 2,7 m/s weten te vinden.
![]() |
![]() |
De noordelijkste sector diep ingevlogen, tot een stukje voor het Balaton meer (daar heb ik dan weer geen foto van, er werd druk gerekend op dat moment). Nu was er alleen nog een strak been naar het zuiden nodig. Bij Pecs in de buurt ligt een heuvel rug met max 700m bergtoppen. Zon erop, wind, bossen.. Dus, dat beloofd wat! Of toch niet helemaal.. Deze rug verdient morgen nog wat aandacht om even goed uit te zoeken. Het oversteken ervan ging niet zo soepel als verwacht, en dus kon de zuidelijke sector niet optimaal gerond worden. Na een wat mindere bel toch weer goeie aansluiting kunnen vinden, en uiteindelijk mooi op final glide kunnen komen.
Maximaal in de sector, en nog 17 minuten over. De ETE zegt nog 19 minuten.. Als we maar niet te vroeg zijn.
Omdat we nog niet heel vertrouwd zijn met de final glide berekeningen van de aanwezige apparatuur, toch nog even twee slagen erbij gepakt. Mooi optijd binnen. 381 km in 3:03, goed voor 125 km/h.
Vandaag hebben we vooral geoefend met de kist aanvoelen, verschillende flap standen en snelheden in de thermiek en het managen van het luchtruim hier (ik dacht dat Nederland erg was).
Francois en Jeroen hebben beide ook lekker gevlogen en op wat kleine dingen na werkt alles prima. Francois z’n kist is nog door de scrouteneering gegaan, morgen moet Jeroen nog. Morgen nog een trainingsdag en zondag de grote opening met een hele airshow. Dat er nog maar meer van dit soort steekpartijen mogen volgen..
Hier nog de links naar onze vlucht op de OLC en de uitslagen op soaringspot:
(voor ons is dat dan 20m multi seater class, practice day 2)
Zo, nu slapen, het is eindelijk lekker koel!
[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]
November 2014 kreeg ik de kans mee te doen aan het EK in Hongarije. Aangezien ik ook nog de kans kreeg om een Arcus te regelen, werd het mogelijk dit samen met mijn vader, Harry, te gaan doen. Deze vader/zoon combinatie is vrij uniek en het is natuurlijk geweldig om zo’n moeilijke wedstrijd met z’n tweeën aan te pakken.
Afgelopen zondag, 5 juli, begon de reis. Aangezien ik en Harry allebei erg druk waren met het ‘echte’ leven tot de vrijdag ervoor, hebben we de week tot de eerste wedstrijddag hard nodig om de kist een beetje op orde te krijgen, en allerlei zaken te regelen.
De heenreis verliep soepel. Eerst moesten we de kist ophalen bij Bayreuth in de buurt, op het vliegveldje Ottogruener heide. Echter toen we aankwamen vloog de kist nog, dus eerst maar even wat eten. De locals verwezen ons naar een tentje waar ‘grosse portionen Frankishesch essen’ te verkrijgen waren. Met andere woorden, heel veel vlees. Prima binnen te houden. Na dit typische Duitse maal weer terug naar het veld gegaan, waar inmiddels de kist geland was. In de tussentijd hadden we begrepen dat we konden inchecken in ons tussenstop hotel tot 23:00 uur, en het was nog 260km rijden met aanhanger.. Ff aanmaken dus.
Na het demonteren en controleren, alles aangekoppeld en gaan rijden. Ik moest zelf nog een ophaal auto van het duitse team mee rijden, dus in een treintje van 3 over de Duitse snelweg.
Charly, onze ophaler, is altijd een meester in het regelen van een hotelletje, zo ook deze. Na een hele heuvel opgeklept te zijn met die zware aanhanger, kwamen we bij een typisch zuid Duits hotel met enorme biergarten. Geen straf als het ’s avonds nog 28 graden is!
De tweede dag was voornamelijk heel lang in de auto zitten, via Oostenrijk naar Hongarije en door naar Osceny. Hongaars is net Nederlands, een onmogelijke taal. Je zegt namelijk oschnie, ofzoiets. Ik kan het nog steeds niet.
Bij aankomst werden we verwelkomd door een paar dames welke ons de standplaats van onze kist vertelden en wat info gaven over de camping. De eerste indruk van de organisatie was prima. Kist neergezet en toen maar een goede camping plek vinden. Ondertussen was het nog steeds 38 graden, pff.
Na dat de tent redelijk stond, lekker gedouched. Francois Jeremiasse en Frans de Guise, hebben een huisje in de buurt. De eigenaar, een lokale zweefvlieger, blijkt ook een restaurant te hebben. Met andere woorden, we waren uitgenodigt voor een echte goulash! Wat blijkt, de beste man z’n huisje staat in een wijngaard. We hadden er dus ook nog een heerlijk wijntje bij.
De volgende dag maar eens gaan vliegen. De Arcus monteren in de brandende zon was geen pretje, maar het ging soepel. Helaas is er een onderdeel aan dit toestel wat vervelend doet bij tropische temperaturen: de kap. Die ging dus niet dicht. De kaphoes erom gedaan en helemaal nat gemaakt om de kap te koelen, hopende dat hij genoeg zou krimpen om te sluiten. Eenmaal op de startplaats bleek dit ook te lukken, gelukkig.
Tijdens het voorbereiden om te starten ging Francois alvast omhoog met de Quintus. Tijdens de zelfstart, vlak na het loskomen, hoorden we op de strip al dat het toerental begon te zakken. Hij klom ook niet echt meer. Vervolgens begon hij met water lozen, wat goed zichtbaar was. Omdat het einde van het veld al bijna voobij was, en de hoogte nog niet voldoende voor een bocht, moest hij wel rechtdoor. Achter het maisveld zagen we de kist verdwijnen, iets wat je niet graag ziet. De wedstrijdleiding handelde snel, en wij lieten alles vallen om er direct naartoe te rijden. Een minuut later belde Francois dat hij OK was, gelukkig. De landing in het hoge koren was helaas voor het toestel wat minder gunstig uitgepakt. Wat volgde was een operatie om het toestel uit het enorme korenveld te halen, iets wat tot 7 uur savonds heeft geduurt in temperaturen tot 40 graden. Dit alles was prima te doen, aangezien de vlieger helemaal OK was. Daar gaat het uiteindelijk allemaal om. Om de dag nog gekker te maken, werd ik midden in het korenveld gebelt door LVNL, of ik wou beginnen met de opleiding in augustus. Ik heb vriendelijke verzocht of ik ze even terug kon bellen op een wat geschikter tijdstip.. Na deze hectische en zware dag, bood de goede organisatie hier uitkomst. Een enorme tent met catering staat op het veld. Je kan hier ontbijten, lunchen en avondeten. We zijn gaan zitten met een heerlijk koud biertje, en vers gebakken zalm. Even bijkomen dus.
Woensdag 8 juli maar weer even opnieuw proberen te vliegen. Nog hogere temperaturen.. geen lekker vliegweer, maar toch even omhoog om alles te testen. Oja, eerst nog even hongaars AVGAS tanken.
Om 17:00 moest de kist naar de scrouteneering. Hier checken ze de gewichten, instrumenten, papieren, etc. Echter, er was een koufront op komst. Bij de breefing smorgens werd medegedeeld dat deze fronten zo nu en dan gemeen kunnen zijn. Als ze er zelf al over beginnen..
Het callsign SP is helaas al gebruikt, dus het moet wat anders worden. Het is nu 9P. Nine Papa. Engels uitspreken, ff aan duits denken, en mn vader zit voorin.. Nein Papa..
Zoals ik zelf altijd al zeg als ik instructiedienst heb, buien zijn er sneller dan je denkt! Toch maar even de Arcus demonteren.
Net terwijl ik de linker vleugel in mn hand heb (niet heel licht zegmaar) raakt het gust front van de buienlijn het veld. Met zes man weten we de vleugel net in bedwang te houden. Een hoop geschreeuw en adrenaline verder, overigens een goeie workout, zit de kist zonder schade in de doos.
![]() |
![]() |
De organisatie is tot nu toe fantastisch. Het hele veld is aangekleed, de vliegtuig opstel plaatsen zijn bewaakt, de catering is top en heel betaalbaar, en de WiFi is snel.
Francois heeft overigens een andere Quintus kunnen regelen, en komt vanavond weer aan. Gelukkig geen einde wedstrijd dus!
Tot zo ver even een verslag van de eerste paar dagen. Wat zeggen ze ook alweer? Slechte generale..
Meer volgt! (met wat meer vliegtechnische praat hopelijk)
[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]Aankomende weken wordt de Deutsche Meisterschaften gehouden van 16 tot en met 26 juni. Net als de Junioren DM van vorig jaar wordt het gehouden op Zwickau. Een vliegveldje ten oosten van Dresden. Er wordt gevlogen met 43 deelnemers in de clubklasse en 32 deelnemers in de tweezitterklasse. Voor de Duitsers staat hier veel op het spel. Hier worden namelijk op basis van de deelnemers dé nationalmannschaft geselecteerd. De nummer een en twee worden uitgezonden naar het WK volgend jaar. Iedereen die hier vliegt heeft zich gekwalificeerd via een toernooi afgelopen jaar. Ik weet niet precies hoe het zit, maar ik geloof dat de winnaars van deze toernooien mee met de DM mogen doen. Het is dus een wedstrijd van hoog niveau en ik denk dat er geen wedstrijd van hoger niveau bestaat op de WK’s en EK’s na natuurlijk. Bart Renckens en Max Dolfin doen mee met de Arcus M (43) en ook ik kreeg de mogelijkheid om als buitenlandse gast mee te vliegen. Ik kijk er erg naar uit om mij te kunnen meten en om weer meer te kunnen leren. Het niveau ligt waarschijnlijk zo dicht bij elkaar dat elke fout die gemaakt wordt meteen duidelijk te zien is in het klassement. Morgen de voorbereidingsdag en de dag erna pflichttrainung.
![]() |
Aangezien we gisteren pas laat op Zwickau arriveerden is vandaag de voorbereidingsdag. Er wordt wel gevlogen vandaag, maar er moet nog een en ander gebeuren voor de wedstrijd. Sander Luimes, Huub Bomhof en Halmar Lakeman zijn gisteren aangekomen en zijn al de hele week op vakantie aan het vliegen waar het mooi weer is met de Duo Discus. Zie TripColor.
![]() |
Voorbereidingsdag
De Cirrus in de was gezet, keerpunten geupload en airspace geupdate. Ook nog even het LX profiel upgedate en de g van Ag deels afgeplakt aangezien er al een AG mee deed. Ik vlieg dus met de A9 in plaats van Ag deze wedstrijd. Verder de mast opgezet van maar liefst 11 meter hoog! (Tijdens eerste wedstrijddag het bereik getest:124km!). Sander en Halmer hebben 359km gevlogen en Bart heeft met Huub 308km in de Arcus gevlogen.
![]() |
![]() |
Trainingsdag
Vandaag is er pflichttraining. Dat houdt in dat vandaag iedereen verplicht moet gaan vliegen. Voor de wedstrijdleiding de laatste generale repetitie en voor de vliegers ook nog even de mogelijkheid om alles te checken. Het werd pas laat goed en de opdracht was dan ook niet zo groot. Een AAT van 1,5uur met min. 103km en max. 177km voor beide klasses. Het weer was niet super en in de eerste sector werd het blauw. Minimaal gerond en het tweede been aardig snelheid kunnen maken. Het was nog even lastig om te bepalen wanneer in de tweede sector te keren want het zag er ook niet super uit. Besloten om te keren en met 1:31:11 finish, dus dat was een prima tijd en goed voor de tweede plaats. Lekker ingevlogen dus en morgen weer.
![]() |
![]() |
Eerste wedstrijddag
De verwachtingen voor de eerste dag waren goed. Basis 1800 msl met 2/8ste Cu en hier en daar wat uitspreiding. Aan het einde van de dag meer boven bewolking. Opdracht een racetask van 321km over het Thüringerwald. Mijn verwachting was om 85km/u rond te vliegen en niet te lang te wachten met starten. Voor de lijn maximaal kunnen klimmen to 1800m en afgevlogen. Ik had ook al gezien dat er een groepje voor mij zien vertrekken, dus een mooi doel om ze in te halen. Eerste been ging super. Bijna 90 gemiddeld en kon aardig van mijn achtervolgers weg vliegen. Gerond en het Thüringerwald afgevlogen, het begon al redelijk uit te spreiden en vervolgens in een gaggle gekomen. Het was eigenlijk net een treintje. Iedereen achter de eerste vlieger aan. Ik had wel wat meer initiatief verwacht op dit niveau. Uiteindelijk was het op koers kansloos en ging het treintje benedenwinds van het Thüringerwald af en zag ik nog meerdere opties noordelijk van koers. Immers als je allemaal hetzelfde doet, ga je niet winnen. Noordeljk was iets meer zon en kon ik terug op de koerslijn waaien was het idee. Mijn opties afgevlogen en niet die ene bel kunnen vinden… damn.. nu even uitgraven dus en veel tijd laten liggen. Uiteindelijk zie ik 5km zuidelijker de grote groep in een belletje 400m hoger draaien.. Dan weet je dat je al af bent voor de dag, maar eerst was het zaak niet buiten te landen. Constant de zon opgezocht en uiteindelijke weer op hoogte kunnen komen. Rond gevlogen met maar 82kmh en de winnaar 92kmh. Ouch. Hopelijk krijgen we nog wat mooie dagen zodat er nog wat terug te pakken is.
De tweezitterklasse werd gecancelled omdat er problemen waren met het wegen. Niet alle kisten waren gewogen op weg naar de grid en dat leidde tot problemen. De wedstrijdleiding probeerde nog het op te lossen door middel van steekproeven, maar dit kon alleen met toestemming van alle vliegers en daar was niet iedereen het mee eens. Zonde van de vliegbare dag.
Halmar en Huub waren voor de clubbies gestart en hebben nog 477km gevlogen.
Tweede wedstrijddag
Dit is dé dag van de wedstrijd. De verwachtingen mega positief; TopMeteo en TopTask beide 700km. Sander en Halmar hadden zelfs een 750 driehoek geplant voor vandaag. 2/8ste Cu en basis oplopend naar 2000 msl. Aan het einde van de dag uitdrogend en cirrus vanuit het noord-westen. Voor de clubbies 405km en voor de tweezitter 423km. De opdracht aller eerst richting Klix, daarna richting Praag (Ceska Lipa) en daarna terug naar Zwickau via deels het Erzgebirge. De eerste keer voor mij dat ik in Tsjechië vlieg overigens! Mijn idee was om met 90kmh rond te vliegen en om 12:45 te starten en zo op het beste deel van de dag te kunnen vliegen. Gestart met voor en achter mij nog meerder kisten. Al gauw ontstond een groepje met onder andere de V2 die aardig uit liep. Ik vloog nog iets te langzaam voor het weer. Het was er betrouwbaar en net zoals gisteren ontstond er weer een treintje van ongeveer 10 kisten een kilometer of 5 voor mij. Ze slingerde nogal van koers steeds en door toch mijn eigen plan te trekken was ik tussen het eerste en tweede been helemaal bij. Ik snap het ook wel, want als je met 15 kisten om je heen vliegt heb je gewoon minder tijd om na te denken en vooruit te kijken naar het weer. Uiteindelijk iets voor Bautzen weer 25 graden uit koers. Mooie Cumul op koers, maar met gisteren in het achterhoofd toch maar mee gegaan. Uiteindelijk wel een mooie bel van 3m, maar toch is het een beetje lafjes. Uiteindelijk eerste en tweede keerpunt gerond, maar niet los kunnen vliegen van de groep. Weer een treintje achter elkaar aan en ik vroeg me echt af of de rest nou nog wel zelf aan het nadenken was. Er stonden 3 cumuls achter elkaar van links naar rechts over de koerslijn(zie filmpje fb) en iedereen ging achter het eerste vliegtuig aan naar de rechter cumul, terwijl 3 cumuls achter elkaar toch meer keuzes bied en in ieder geval een beter pad oplevert. Nu toch wel mijn eigen plan getrokken en poef in 4,5m/s gevlogen. De groep had niks en stak door naar de volgende wolk.
![]() |
![]() |
Opeens 400-500m boven de hele groep en nu vloog ik eindelijk voorop en had ik de trein in mijn nek hijgen. Jammer genoeg werd het bij de opstap naar het Erzgebirge blauw en wilde ik niet door pushen met teveel risico. Iets rustiger aangedaan en de groep kwam langzamerhand dichter bij. Wellicht wel iets te veel ingehouden, maar het risico was gewoon te groot om alleen door te gaan met ook het hoge gebergte voor je. Een paar mindere bellen moeten draaien en boven het gebergte ging het tot 2200 msl. Bij Zwickau was het al blauw en de laatste cumuls boven de Tsjechische grens. Daarna 58km gar nichts mehr.. Ik kwam nog -180m te kort naar de minimale hoogte(300m) van de finishring, dus gauw bugwipen en de MC terug geschroefd naar 1,5. Even opgeroepen naar thuis hoe de wind was om dit even te vergelijken met de LX. Op Zwickau stond iets rugwind en in mijn LX juist ietsjes tegen wind. Rustig gaan glijden. Was nog even spannend, maar langzamer hand kwamen de meters er wel bij. Uiteindelijk met 40m te hoog over de finishlijn. Prima dus.
De resultaten lagen erg dicht bij elkaar! De winnaar met 91,60kmh en de nummer 40 85,5kmh. Ik vloog vandaag rond met 90,84kmh wat goed was voor een zesde plaats. Erg tevreden. Je ziet nu wel dat elke slag of fout die je maakt direct invloed heeft op je uitslag. Ik hoop dat er nog een aantal interessante dagen komen. Constant vliegen, daar gaat het om bij zo’n grote wedstrijd. Mijn doel is dan ook elke dag 90%+ procent van de winnaar te vliegen.
Sander en Halmar hebben hun opdracht na 612km afgebroken omdat het laatste keerpunt al in het blauw lag, maar hebben er nog 723km van gemaakt. Erg netjes! (olc).
Bart en Max hebben het ook erg netjes gedaan(115,90kmh); een 7de plaats!
Derde geplande wedstrijddag
Gecancelled, het weer is te slecht vandaag :(((((( Sander, Halmar en Huub zijn vannochtend weer vertrokken uit Zwickau. Voor hen zit de vakantie erop. Was gezellig!
Vierde, vijfde geplande wedstrijddag
Beide dagen al van te voren gecancelled… Dan maar Dresden bezoeken..
Zesde geplande wedstrijdddag
Vandaag weer dag boxen. De tweezitterklasse staat vooraan aangezien zij nog een wedstrijddag minder hebben. Voor de tweezitters een AAT van 2:30u. En voor de club een AAT van 1:30. Als eerste gaan om 12:15 de tweezitterklasse omhoog. Vervolgens werd na het starten de clubklasse gecancelled aangezien er volledig overcast aan komt met een paar drupjes. Het lijkt er uiteindelijk nog wel vliegbaar uit te zien, dus erg jammer dat gecancelled is. Bart en Max (43) zijn erg tevreden over de vlucht en hebben het idee het goed gedaan te hebben vandaag. Voorlopige uitslag: hier!
![]() |
![]() |
Negende geplande wedstrijddag
Na nog twee dagen geen vliegen eindelijk weer een keer opstellen. Het weer lijkt in de namiddag beter te worden. De tweezitterklasse staat vooraan en de club achteraan. Na een veldbriefing een AAT van 1:30 gekregen voor de clubklasse. Eerste start om 15:15. De tweezitters hebben het moeilijk en er komen al 6 toestellen herstarten met de turbo. Bart en Max kwamen ook naar beneden, want de motor wilde niet starten. De clubklasse wordt gestart en blijven ook moeilijk hangen. Ik sta relatief ver achteraan, dus kijk het schouwspel aan. Eenmaal gestart kom ik aardig snel op hoogte. Ik wilde z.s.m afvliegen, maar met de eerste keer zat ik op 1000m (700agl), dus ik alsnog proberen naar de basis te komen. Uiteindelijk maar gegaan rond een uur of 5, met een groepje nog aan de basis hangend achter mij. De eerste steek leek al vrij kansloos. Wel zonnig, maar gewoon geen mooie cumuls. Ik laat al even weten aan de grond dat het best wel eens een “een steek en dan buiten” actie kan worden met deze geringe werk hoogte. 16km van Zwickau pak ik toch een belletje op en kon ik aan mijn tweede steek beginnen die net zo uitdagend leek. Dit een aantal keer achter elkaar gedaan en toen bij de eerste sector aangekomen. Zeker met elke keer laag komen is de werkdruk erg hoog. De akkers hier staan vol gewas en er zijn bijna geen grasweilanden hier zoals in Nederland. Overal staat tarwe, mais en nog een groene soort tarwe. Een uitdaging met buitenlanden dus. De twee sectoren heb ik minimaal gerond en toen kon ik geen belletje meer vinden. Het was op voor vandaag. In de buurt bij Gera dacht ik een weilandje gevonden te hebben met gras. Wel een hoogspanning voor het veld, maar de rest van de akkers waren evenmin landbaar. Pas tijdens het afronden kon ik pas zien dat het ook een gewas was. Verder een prima landing, maar ik stond wat sneller stil dan ik verwacht had. Een paar minuten later kwamen er nog zes kisten laag over die zijn ook in de buurt gestrand.
De buurman van het aanliggende huis had mij zien landen en bood mij direct wat drinken aan om “van de schrik” bij te komen. Ontzettende lieve mensen. De kist via hun tuin gedemonteerd en na afloop nog een kopje koffie gedronken. Dit maak je maar zelden mee.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Helaas geen wedstrijddag voor onze klasse. 25% had meer dan 100km moeten vliegen en dat zat er vandaag niet in. Uitslag: hier. OLC: hier Voor de tweezitterklasse is het net wel een wedstrijddag. Iedereen heeft de motor moeten gebruiken. Bart en Max zijn nog voor een tweede keer gestart, maar hebben de opdracht afgebroken aangezien een buitenlanding onvermijdelijk was. Heel begrijpelijk met alleen maar hoog gewas en zo’n mooie Arcus.
Tiende geplande wedstrijddag
Vandaag eindelijk weer écht mooi weer. Althans volgens de meteoberichten. Voor de start hing er nog een flinke plak cirrus boven het veld, maar dat zou in de loop der tijd weg trekken. Voor de club een AAT van 3:30. Yes, eindelijk een AAT op een mooie dag i.p.v met slecht weer. Een AAT vind ik een stuk leuker, omdat het je de mogelijk geeft je eigen ding te kunnen doen. Achter elkaar aan vliegen loont dan niet en het rekenwerk is een leuke bijkomstigheid.
![]() |
![]() |
Om half 1 ging de eerste kist omhoog nog onder de plak cirrus. Ze hadden moeite boven te blijven, maar het lukte wel. Uiteindelijk ook omhoog en redelijk snel naar de basis kunnen klimmen. De basis ging al naar 1800 amsl en de maximale starthoogte voor vandaag was 1700m. Ik had het plan opgevat om vandaag met 90kmh rond te vliegen, dus 315km af te leggen in drie en half uur. Het weer zou aan het einde van de dag beduidend beter worden en ik besloot dat mijn startmoment ergens tussen 13:30 en 14:00 moest zitten.
Iets over half twee zat ik precies op de lijn op de optimale hoogte. Als een van de eerste de lijn over en na 5 km kwam ik een groep tegen die op de terugweg was naar de startlijn. Aan mijn plan gehouden en door gevlogen richting de eerste sector. Stijgwaarden waren nog niet al te best en ik kon er nog geen 2m/s rond uit halen. Het ging wel aardig zo rond de 85, maar niet snel genoeg… Eenmaal bij het Thuringwald aangekomen werd het ook nog eens helemaal blauw… Ik dacht nu zit het er op. Ik wordt opgerold. Het hele blauwe gat overgestoken en moeilijk weer op hoogte kunnen komen in de eerste sektor. Ik kon de bellen maar niet rond krijgen en ik zag de snelheid al onder de 80 gemiddeld zakken. Gemiddelde stijgwaarde kwam niet uit boven de 1,6m/s
![]() |
![]() |
Het tweede been ging uiteindelijk wel aardig na een stroef begin. Ik kon goed hoogte houden en met 95kmh het tweede been afgelegd. 2,0m/s gemiddeld over dit been en ik zag langzamerhand de RequiredTaskSpeed voor het laatste been oplopen naar de 110. Ik had verwacht dit zeker niet te gaan halen, dus gekeerd. Uiteindelijk ging het laatste been als een raket met mega goede stijgwaarden, gemiddeld 2,7m/s en het laatste been van een kleine 100km afgelegd met 108kmh gemiddeld. Nog iets voor de final glide zag ik de RTS nog steeds oplopen richting de 150kmh uiteindelijk haalde ik dit op finalglide nog bijna en kwam ik met 3uur 30 minuten en 12 seconden binnen. Nog nooit zo strak binnen gekomen en ook nog eens met een gemiddelde snelheid van 92,40kmh. Er had ietsjes meer in gezeten, maar ik had het niet heel veel anders kunnen doen. Ben weer tevreden met een top 10 plaats dicht op de nummer 1. Uitslag: hier. OLC: hier.
Hopelijk vliegen we morgen nog om er een officiële wedstrijd van te maken. Het is nog steeds jammer van de eerste dag, want grote stappen maken in het klassement gaat niet meer met zo weinig vliegdagen..
Laatste wedstrijddag
Vandaag de laatste dag van de wedstrijd. Het weerbericht zegt dat het vliegbaar is en de weerman vond het een uitdagende klus voor de vliegers. Wederom een AAT en ik had er al het vertrouwen in vandaag. De duitsers kunnen hard vliegen als het mooi weer is, maar onder de meer Nederlandse omstandigheden zag ik mijn kansen schoon. Om 12.35 de eerste start van de klasse. De kist is nog niet los en het begint te regenen. Het starten gaat gewoon door en er komen een paar kisten landen. Ik sta in rij 3 en tegen de tijd dat ik omhoog ga is het al opgehouden met regenen.
Eenmaal los van de sleep kan ik met marginale condities van 0,5-1,0m/s omhoog klimmen naar 1800m. Het plan opgevat om vroeg te starten aangezien het weer op het einde van de dag kansloos werd. Er hangt een donkere plak voor de lijn en zo’n dertig kisten hangen in de flarden te wachten om weg te kunnen gaan. Ik doe mijn wiel uit en kleppen om niet in de wolken gezogen te worden. Het het is nu starten of langer wachten en hopen dat er nog een nieuwe cumul ontstaat bij de lijn. Richting de eerste sector ziet het er nog niet best uit en niemand waagt een poging. Ondertussen waren we al van de lijn weggewaait, dus samen met de gaggle terug glijden naar de startlijn. We komen op 1000m bij de volgende cumul aan en klimmen naar de basis. Dit keer ziet het er op koers beter uit en het wacht spelletje begint opnieuw. Ik zit weer hoog en doe opnieuw mijn wiel uit om niet in de basis te komen, kon mooi hoogte houden zo. Ik vlieg weg van de gaggle en ga even ergens anders in de holding hangen. Mijn uiterlijke starttijd is aangebroken, maar ik zie dat een groep aanstalte maakte om te gaan starten. Ik wacht 2 minuten en start achter ze aan. Een prima start precies op 1700m en met 150kmh. Ik trek op en zit al hoger dan mijn voorgangers. Tjakka die heb ik al te pakken…. Althans dat dacht ik.
Vanaf hier begon de ellende. Ik haal een paar kisten in, maar de kisten verder voor me lopen uit. Na 30km zaten ze al 400m hoger en wat ik ook deed, ik kon het goede pad niet vinden. De bellen pakken lukte ook niet zo goed en ik push door naar de eerste sector. Ik kom laag en moet mij uitgraven. Wat doe ik verkeerd? Ik snapte er niks van, maargoed gewoon doorgaan soms zit het even tegen, maar dat heb je niet in de hand. Ik pak uiteindelijk een belletje en hoor mijn wiel deurtjes rommelen. Bij de club Duo Discus hoor ik dat ook wel eens(slappe veertjes), maar bij de Cirrus had ik dit niet eerder gehoord. Ineens was daar de realisatie dat mijn wiel al die tijd uit was. F*ck….ongeloof, onbegrip, telleurstelling, boosheid. Enfin, de dag kon niet meer gewonnen worden, dat was wel duidelijk. Een aardig vocabulair met scheldwoorden door de cockpit laten slingeren. Iets wat ik normaal nooit doe. Die energie kan je beter besteden aan het vliegen, maar nu moest het gewoon. Besloten minimaal te ronden van sector 1 en 2. Het weer werd al slechter en rondkomen was nu plan B. Gerond en nog een bel willen pakken naar basis, maar zat al te laag. Geen bel meer kunnen vinden en er was geen zon die me dit keer kon redden. In het achterhoofd nog hoe verzaakt ik wel niet had maakte het allemaal niet makkelijker. Niet meer in `cirkeltje 1´kunnen komen.
Ik moest hem in een weiland parkeren. Ik was furieus, maar ook telleurgesteld tegelijk. Iets wat ik nog nooit eerder in deze mate heb meegemaakt. Ik doe mee om het maximale uit mijzelf te halen en ik ben er van overtuigd dat ik daarmee kan winnen, maar door zo´n stomme achterlijk fout kan ik in pakken en doe ik niet meer mee in het klassement van vandaag. Dit had mijn dag kunnen zijn, ik ben er van overtuigd. Zo veel tijd en effort, voor wat… Ik weet niet hoe ik er morgen over denk, maar voor nu ben ik er wel even klaar mee. Nu maar even mijn file uploaden…
[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]Als intermezzo op de o zo spannende wedstrijd in Zwickau een berichtje vanuit Nederland. 20 Juni werd de jaarlijkse eendagswedstrijd van de ACvZ gehouden, de Amstelglide 2015, waar Robin en ik aan meededen. Robin deed mee in de SM (open klasse) en ik vloog in de Au. De weersvoorspellingen leken niet geweldig, maar ik ben toch vroeg naar Soesterberg gekomen om de Au voor de briefing in elkaar te zetten. Nog dank aan Service Center Terlet voor het vervangen van de bussen in het stabilo en Glider Pilot Shop voor de snelle levering van een vervangende vario meter, de Au was er weer helemaal klaar voor!
Na de briefing waren er nog geen opdrachten en begon het wachten.. Eerst nog een optimistische opdracht van ongeveer 150 km voor de club en 250 voor de open klasse, maar die werden na 3 uur uitstellen veranderd in 106 en 134 km. Er kwam toch een venstertje aan waarin de opdracht gevlogen kon worden en na een snuffel start die een basis van 1000m en 1 m/s stijgen aangaf werden we allemaal omhoog gestuurd. De Amstelglide is een grand prix wedstrijd met een regatta start, dus iedereen wil een mooi plekje achter de lijn voor het aftellen tot de start. Er hing een mooie plak achter de lijn waaronder we een beetje heen en weer vlogen om hoog te blijven, in een laatste belletje draaide ik tot de basis en had een perfecte positie voor de opening van de lijn. We gleden onder de plak weg richting veel grijze lucht met af en toe wat plukjes eronder. Die heb ik, samen met de een groepje die in dezelfde startbel zaten, afgevlogen en toch nog 1-1.5 m/s stijgen gevonden op sommige plekken. Na het ronden van het eerste keerpunt werden de plukjes steeds minder en na het laatste onsuccesvolle plukje ben ik meer op koers gaan glijden naar een plek waar nog een beetje zon door het scherm leek te komen. Hier vond ik 0.5 m/s die mij op ongeveer 800m in de steek liet. Na het ronden van het tweede keerpunt ben ik iets noordelijker doorgevlogen waar nog wat tekening te zien was, maar dit gaf jammer genoeg ook niks. Dan maar glijden op koers waar ik niks meer tegen ben gekomen met als resultaat een buitenlanding op 15 km van Soesterberg in een vers gemaaid grasveld! 90 km van de opdracht voltooid, waarmee ik het verste ben gekomen, maar niet genoeg voor een wedstrijddag.
De open klasse stond achteraan in de box en de lijn ging voor hen pas om kwart over 5 open, nadat het voor sommigen lastig was om op hoogte te komen. Robin zat ook perfect voor de lijn (1230m, 2 km afstand) en met een bel van toch nog 1.5 m/s op pad is hij tot voorbij het eerste keerpunt gekomen waar hij de motor heeft getrokken. Op advies van de wedstrijd leiding had Robin 50l water meegenomen, die erg van pas kwamen bij deze mooie steek. Achteraf had hij misschien een paar keer op een halfje moeten proberen, waardoor er wat extra kilometers in hadden gezeten, maar geen van de deelnemers heeft het rondje af kunnen maken.
Doordat er niemand in onze klassen rond was gekomen, is er geen scoring gemaakt en zijn er jammer genoeg geen kampioenen voor dit jaar 🙁 De dag werd afgesloten met een lekkere bbq waarbij nog een paar drupjes regen vielen. Wedstrijdleiding bedankt voor de leuke wedstrijd en tot de volgende!
[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]
Deze week staat in het teken van de Open Militaire Kampioenschappen op Malden. Van maandag tot en met vrijdag doen 42 deelnemers mee in drie klasses. De Ag, as always, in de clubklasse natuurlijk. Aangezien een hoop mensen erg betrokken zijn met de junioren en de Cirrussen zal ik deze week kleine updates geven over het verloop van de wedstrijd.
In de aanloop naar de OMK stond ik nog op de reservelijst, dus om toch mee te kunnen vliegen en te trainen zou ik buiten mededinging meedoen. Máár, op het aller aller laatste moment was er toch nog een afmelding en kon ik toch nog mee aan de wedstrijd doen. Helemaal top natuurlijk. De wedstrijd is te live te volgen via www.live.glidertracking.com.
![]() |
Dag 1
De weersverwachting voor de eerste dag was prima. Zuidwestelijke stroming van polaire lucht met hoge bewolking, die in de loop van de middag weg zou trekken. Verwachting basishoogte 1500-1800m.
Opdrachten voor dag 1 varieerde van 184 tot 247km per klasse. Voor de clubklasse 184km van Malden naar Markelo en via Borken weer terug.
![]() |
De eerste start stond gepland voor 12.00 genoeg tijd dus om tactisch te spelen met de starttijd van de opdracht. Om 12.20 omhoog en onder de hoge afscherming stonden Cu die aardig stegen. Het idee was om tussen 14.30 en 15.00 af te vliegen. De korte opdracht had ik verwacht tussen 2 uur(optimaal) en 2 uur 20 (maximaal) rond te vliegen. Het was dus even een paar uurtjes wachten voor de lijn. Vanaf 13.11 ging de lijn open en de eerste waren meteen op pad. Een niet zo’n slechte keuze aangezien het weer niet beter leek te worden. Nog geen spoor dat het scherm weg leek te trekken en ook de basis steeg niet aanzienlijk. Sterker nog, de cumuls verdwenen onder het scherm en het was lastig boven te blijven met marginale stijgwaarden. Rond 13.45 kreeg ik er een hard hoofd in of het nog wel beter zou worden. Volhouden en wachten op beter weer, want nu starten was geen slimme keuze. Vanaf 2 uur waren westelijk al mooiere cumuls te zien en ook de zon kwam door de hoge bewolking.
Iets voor half 3 zat ik in een goede start positie bij de lijn en zag het er beter op koers uit naar het eerste keerpunt. Het was nog iets voor mijn geplande tijd, maar een nieuwe positie uitzoeken kost je al gauw weer een kwartier. Nu gaan, want de hele dag leek al niet zo voorspoedig te verlopen en nu had ik zelf mijn startmoment in de hand. Aardig pad naar het eerste keerpunt Markelo. Dicht langs de CTR van Deelen om nog een stukje Veluwe mee te pakken. Naar het oosten zag het er toch niet zo best uit, dus het verbaasde me achteraf dat Alexander (XA) en Ben (GB) zo vroeg al het tweede been hebben weten te overleven. Voor Markelo nog een mooi belletje kunnen pakken. En volgens het boekje hoog gerond. Het tweede been naar het zuiden zag er nog steeds niet goed uit. Een grote grijze massa en besloten zoveel mogelijk west te blijven om in de zon te blijven vliegen. Dat loonde met een mooie bel van 3,0 tegen de wind in.
![]() |
![]() |
Uiteindelijk toch richting het keerpunt. Voor Borken de snelheid er even uit en op 400m een wat minder belletje gepakt boven het veld waar Frank (74) en Stephan (PI) stonden. Sorry! Sportief van Frank om nog even aan te moedigen via de radio! Borken gerond en tegen de wind even geen bel kunnen pakken voor een mooie aansluiting. Ondertussen waren er al verschillende buitenlandingen in de clubklasse, dus even in de overlevingsmodus, zelfs een stukje terug gevlogen.. Uiteindelijk weer kunnen klimmen en daarna zonder al te veel moeite weer richting het west gevlogen.
Uiteindelijk rond gevlogen in 3 uur. Iets langer dan verwacht, maar in ieder geval als één van de vijf in de klasse rond gevlogen. Goed voor een tweede plaats achter Jip (FX). Een prima eerste dagje. Alle resultaten: hier. Het belooft een mooie week te worden met zeker nog een aantal interessante vliegdagen! Zin in!
Dag 2
De dag is gecancelled en de Cirrus staat in de hoesjes te wachten op morgen! Morgen kan nog alle kanten uit, dus ben erg benieuwd.
![]() |
Dag 3
De verwachtingen per weermodel verschilde enorm en het kon alle kanten op. De meteoman van de OMK zag het erg positief in en daar waren de opdrachten dan ook naar. De A opdracht voor de clubklasse was ±250km. Uiteindelijk na een B opdracht en geen verbetering van het weer, de C opdracht van 143km. De snuffelaar kon ook niet boven blijven en na een lange dag wachten is vandaag ook gecancelled om 15.00 uur helaas. Wel konden we om 16.00 uur nog een startje maken en nog even een rondje vliegen. Ide (HP) in de clubklasse en Jeroen (APU) in de openklasse hebben de opdracht nog wel rond gevlogen op het einde van de dag en kwamen na 19.00 uur landen. Top gedaan heren! Morgen wordt de dag!
![]() |
Dag 4
De tweede wedstrijddag is een feit. De verwachtingen waren uitstekend. TopMeteo had het over een blauwe dag met hier en daar een cumul in het oosten en TopTask had het over 1/8ste Cu. Basis 1400-1500m en een lichte oostelijke stroming. De vraag was of de cumuls zouden blijven staan of snel uit zouden drogen. De opdrachten waren erg uitdagend. Openklasse 500km+(B 413km), Combi 368km en Club 310km. Beloofde dus een mooie dag te worden.
![]() |
Eerste start om half 12. De cumuls hingen al hoog aan de basis. Het beste deel van de dag was tussen 12.00u en 16.00u, dus het plan opgevat om vroeg te starten en een stukje samen te vliegen met Alexander (XA). Als laatste in de clubklasse omhoog en toen sloeg het noodlot toe, onderuit gezakt.. Ontzettend balen en de lijn ging al om 12.24 open. Het plan van vroeg starten kon meteen over boord.. Even moeten wachten tot dat de openklasse gestart was en toen direct omhoog gegaan. Dit keer wel een mooie bel naar de basis.
Vrijwel direct de lijn over. Het eerste been was pittig. Lange steken met veel dalen en de goeie bellen vinden was erg lastig. Te veel omgevlogen en een snelheid van onder de 70km/h.. Het eerste keerpunt lag in een blauw gat, maar redelijk netjes kunnen ronden. Bij het eerste keerpunt ook Frank (74) tegen gekomen, die iets later was gestart en samen door naar het tweede keerpunt gevlogen. Hier nog cumuls en tegen de wind in toch de snelheid kunnen verhogen. 2+ elke bel en bij Borken Bergen onder een vage cumul zelfs 4,5 m/s! Daarna werd het blauw en even rustig aangedaan. Na het keerpunt weer op hoogte kunnen komen en vervolgens met de zachte wind in de rug naar huis. Iets te rustig aangedaan, maar wel de snelheid op weten te krikken naar 77 km/h gemiddeld. Het laatste stuk terug uit het oosten 350m op pad kunnen winnen om op glijpad te komen, maar bij Kleve, toch nog een belletje gepakt om met iets meer marge terug te komen. Samen met Frank een finish gemaakt en geland. Het was een mooie vlucht. Goed voor een tweede plaats voor Frank en een derde plaats voor mij in de dagelijkse score. De winnaar van vandaag Jeroen (EM) die met een snelheid van 87km/h heeft rond gevlogen. Erg netjes! Direct starten en bijna de hele dag cumuls gehad.
In de rest van de klasses was het een slagveld, veel buitenlandingen en motorgebruik. Vrijdag lijkt ook een vliegbare dag te worden. Middag temperatuur van 30 graden en meer. Pittig, maar alvast even wennen aan Australische temperaturen!
Dag 5
De laatste dag is toch wel echt pittig. Zomerse temperaturen van 33 graden. De opdrachten niet groot: net aan 100km om toch een wedstrijddag te maken. Erg warm op de grid en de snuffelaars mochten het eerst gaan proberen.
![]() |
![]() |
Uiteindelijk omhoog in de blauwe lucht. Er was slecht weer verwacht in de avond, maar daarvoor moest het wel vliegbaar zijn. Bedacht om laat te starten omdat de condities aan het einde van de dag beter leken te zijn. Voor de lijn was het moeilijk omhoog komen en de eerste keer op 1700m wilde ik nog niet afvliegen aangezien ik boven in de bel zat en te ver noord van de lijn met zuidelijke wind. Besloten om beneden winds een bel te zoeken, maar dat lukte niet zo best. Uiteindelijk weer naar 1700m gescharreld en over de lijn gegaan. Eerste keerpunt gerond en precies op koers gaan glijden om niet te veel om te vliegen. Matige bellen tegen gekomen, maar wel een prima snelheid van 80 gemiddeld. Bij het laatste keerpunt werd het moeilijk en kon ik dat laatste belletje net niet pakken. 400m kwam ik te kort naar Malden en uiteindelijk met 4 andere clubbies geland op Emmerich. Aangezien de opdracht niet zo groot was en er veel buitenstonden onder de 100km waren, maar weinig verloren (26 punten achter de nummer een). Resultaten hier.
![]() |
Uiteindelijk een mooie week achter de rug, met een mooi resultaat: eerste!!! Het was weer een leerzame week en ik kijk uit naar de volgende wedstrijd. Theo en team bedankt voor de organisatie!! Tot de volgende keer!
![]() |
Het seizoen is alweer in volle gang. De Au heeft zijn eerste starts dit jaar alweer gemaakt en ook de Ag heeft al aardig wat kilometers afgelegd. Vier 500+ staan op de teller en ook de eerste wedstrijddag is een feit.
Op 17 maart 2014 heeft de Commissie Wedstrijd & Selectie (CWS) de namen bekend gemaakt van onze Nederlandse afvaardiging naar de Wereldkampioenschappen zweefvliegen voor junioren 2015 te Narromine Australië.
Het komende vliegseizoen zal voor Nick Hanenburg, Stefan Telkamp, Robin Smit en Ronald Deerenberg van de Junioren Kernploeg in het teken staan van de voorbereiding op de wereldkampioenschappen zweefvliegen voor junioren. De wedstrijd wordt gehouden in Narromine, Australië in december 2015. De beide cirrussen Au en Ag zijn deze winter helemaal op en top gereed gemaakt om komend seizoen flink gebruikt te worden voor de training. Ongeveer in september worden de vliegtuigen naar Australië verscheept om daar begin november aan te komen.
De DutchJuniors zulle jullie via deze website en natuurlijk onze Facebook-pagina op de hoogte houden van de voorbereidingen die inmiddels in volle gang zijn als ook de wedstrijden zelf natuurlijk.
Wil je geen update rond Narromine willen missen, schrijf je dan nu alvast in voor onze nieuwsbrief!
[wysija_form id=”1″] [Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]This is what it’s going to be like! (=awesome!)
9th FAI Junior World Gliding Championships – Narromine, Australia
Een keer in de twee jaar worden de Duitse junioren kampioenschappen gehouden, waar de Duitse junioren kernploeg uit voortkomt.
Dit jaar mochten wij als Nederlandse junioren kernploeg mee doen met hun kampioenschap.
Wij gingen de strijd aan met vier vliegers in de clubklasse, Annemiek vloog mee met de AU (Standard Cirrus), Sander met de AG (Standard Cirrus), Nick met zijn eigen LS1F KC en Robin kreeg voor drie weken de club LS4 G8 mee.
Het grootste doel van de wedstrijd was het trainen van team vliegen, zodat we op volgende wedstrijden nog beter als team kunnen presteren!
In de voorbereiding is hier al veel over besproken, samen met Hadriaan van Nes en Martin van Oomen.
Niet alleen het teamvliegen zat in de voorbereiding maar ook de omgeving.
Nick en Robin waren als eerst ter plekke om het gebied al te gaan verkennen en al een begin aan het team vliegen te maken.
Op 29 juli hebben Nick en ik het eerste kleine vluchtje vanaf Zwickau gemaakt, helaas bleef het bij een kort vluchtje omdat er een mega bui op het veld afkwam.
Wel hadden we hierdoor onze indruk van het gebied gekregen.
31 juli: Volgens de verwachtingen zou het een hele mooie dag worden! Dus om 11uur al start klaar, maar helaas door de vele regen van afgelopen tijd trok het meteen helemaal dicht en werd het pas veel later mooi dan de verwachting deed zeggen…
Rond een uur of 12 hebben wij allebei een start geprobeerd maar meteen weer onderuit gebaald…
2e poging, kabelbreuk op 130m… zucht… Nick zijn 2e poging ging een stuk beter, hij had een kabelbreuk op 300m en baalde daarna ook weer onderuit…
3 keer scheepsrecht? Eindelijk konden na 2 eerdere pogingen blijven hangen!
In het begin was het nog niet super 1m/s tot 800m agl, maar het weer werd snel beter!
Het idee was om naar het mooie weer in het noorden te gaan, en het was daar inderdaad erg mooi, na het eerste stuk mooi samen opgevlogen te zijn raakte wij elkaar kwijt en moesten we het met de informatie van elkaar doen.
Toen we om vier uur 120km van Zwickau zaten hadden we besloten om maar terug te gaan, op dat moment zat Nick 500m hoger dan ik.
Door de goede informatie van Nick te krijgen kon ik weer snel terug komen en zo het laatste uur weer mooi samen op vliegen.
1 augustus: na de toch mooie dag van gisteren zou het vandaag toch beter moeten zijn.
Dus stonden wij om half 11 alweer startklaar voor de Duitse meute, alleen ditmaal in de sleep rij, na de dag van gister leek ons dat wel beter;)
En om 11:10 hing Nick aan de sleep en 5minuten later ik ook.
De eerste bel was meteen een goede 1,8m/s naar 1600m agl!
Het doel voor vandaag was een dag over het Thuringer Wald scheuren, en met dat weer van vandaag ging dat heel goed!
Vandaag hebben we heel de vlucht samen kunnen vliegen en daardoor goed kunnen trainen.
Door het geweldige weer, 3m/s bellen en 160+km/h steken konden wij in 4,5uur 400km vliegen met de clubbies!
2 augustus: vandaag samen met Annemiek en Nick onze eigen traingsopdracht uitgezet van 300km.
Zoals gisteren stonden wij om half 11 weer netjes start klaar en hingen we om 11:15 weer achter de sleep, toen wij elkaar bij het veld hadden opgezocht zijn we meteen op pad gegaan.
Maar vandaag was zeker niet zo makkelijk als gisteren, het eerste been geen enkele bel goed kunnen vinden en een aantal keer laag geweest, en toen hing ik 5km voor het eerste keerpunt ook nog onder de heuvel waar ik over heen moest… na een hoop geduld konden wij eindelijk het Thuringer Wald weer op, en eindelijk begon alles goed te lopen en kon de snelheid weer omhoog!
Aan het eind werd het weer een stuk minder in het Erzgebirge, uitspreiding, weinig zon en cumuls, in de zon toch de laatste belletjes kunnen draaien en weer veilig thuis.
Voor het team vliegen was dit een goede dag, omdat we het eerste been veel aan elkaar hadden.
6 augustus: eerste wedstrijd dag!
De eerste dag moesten we meteen aan de bak met een opdracht van 278km, het zou een redelijk goede dag worden met uitspreiding en cirrus velden.
Voor de startlijn konden we goed bij elkaar blijven om zo een ideaal startmoment te kunnen kiezen.
Eenmaal afgevlogen konden we goed bij elkaar blijven en zo om de beurt elkaar een goede bel aan te wijzen.
Alleen voor het geliefde Thuringer Wald lag een groot AC veld was er vanaf 20km voor het keerpunt geen zuchtje thermiek meer, dus werd het glijden daar was ik licht in het voordeel met mijn LS4, dat was goed zichtbaar na het ronden van het keerpunt waar de gaggle inclusief Nick en Sander 250m onder mij aansloot.
Vanaf toen kon ik mij redelijk los vliegen en Nick en Sander van informatie voorzien van het weer verder op.
Tot ik zelf een paar bellen miste en de radio even uit moest…
Na 20 spannende minuten durfde ik de radio weer aan te zetten en te vragen hoeveel zij op mij uitgelopen waren.
Gelukkig bleef hierbij de schade beperkt alleen de schrik zat er wel goed in na op 250m agl gezeten te hebben.
Maar door weer goed gecommuniceerd te hebben had ik wat aan hun informatie maar zij ook aan die van mij!
Helaas was Annemiek kwam in het begin iets later bij het eerste keerpunten, waar toen al een Cirrus veld lag, en kon zei daar geen stijgen meer vinden.
8 augustus: tweede wedstrijddag.
Vandaag zou een hele mooie dag moeten worden, wij kregen daarom ook een opdracht van 367km en weer racen over het Thuringer Wald!
Voor de startlijn konden wij elkaar weer goed vinden om zo een goed startmoment uit te zoeken.
Het eerste been vlogen wij weer ijzersterk, door elkaar goede informatie te geven konden we de snelheid er goed in houden, op het tweede been werd het zelfs nog beter.
Bellen tot 4m/s en mega straten en dan met 170km/h vliegen dan schiet het goed op!
Helaas werd het vlak voor het 2e keerpunt wat lastiger en liep de snelheid er beetje uit.
Het 3e been een heel andere route gevlogen dan de snelle mannen en dat zie je dan meteen terug in de uitslag, ondanks dat we elkaar goed hielpen ging het laatste stuk veel minder dan de dag winnaar.
10 augustus: derde wedstrijddag.
Vandaag zou een veradderlijke dag kunnen worden, veel wind 35km/h+ daardoor kregen wij een AAT van 2uur.
’s Ochtends zag ik het niet zitten vage cumuls veel wind en cirrus velden..
Maar eenmaal in de lucht viel het allemaal wel mee, en kon zelfs in de golf komen samen met Sander! En konden we zo 400m hoger dan de cumuls klimmen, helaas was er wel een maximale start hoogte dus moesten wij alsnog naar beneden.
Vandaag voor het eerst niet samen afgevlogen, Nick en ik hadden wel de zelfde starttijd alleen Nick zat 5km noordelijker.
Door de harde wind was het lastiger om samen te vliegen, bij kleine verschillen in hoogte kon je de bel al niet meer onder elkaar vinden.
In de 3e sector werd het wat lastiger er lag een groot AC veld midden in de sector, de mensen die daar vroeg waren hadden daar last van en konden moeilijk afstand maken in de sector.
Ik zat daar wat later en een stukje zuidelijker dus bleef de schade voor mij beperkt.
En vandaag eens een andere manier van team vliegen gehanteerd.
11 augustus: Vierde wedstrijddag.
Weer een dag met veel wind soms wel 50km/h, echt LS4 weer.
De opdracht was een 200km out and return precies op de straten.
Vandaag samen met Nick afgevlogen al kozen wij al snel ons eigen pad en konden we beide goed de snelheid erin houden, het lukte zelfs de eerste 60km tegen de wind in te vliegen zonder ook maar een bel te draaien! Helaas moest Sander 30km voor het keerpunt buitenlanden omdat het terrein snel omhoog kwam en het daar soms erg hard kon zakken.
Het keerpunt lag midden op het Thuringer Wald wat het ronden wat lastiger maakte want je wil daar niet laag ronden.
En wat gebeurde er? Juist, toen zat je daar met 9 anderen kisten op 300m boven de grond en maar een geschikt landings veldje… maar gelukkig steeg het er ook, en kon de hele gaggle er weer wegkomen, door mijn vele zoeken in dat gebied kon ik als eerst snel klimmen en kon ik de gaggle zo voorblijven.
Annemiek en Nick deden ook goede zaken en zo kon iedereen weer een plekje klimmen!
12 augustus: Vijfde wedstrijddag.
Wederom een mooie dag maar weer veel wind en een AAT van 2uur.
Voor de lijn was het een beetje zoeken naar een goede startpositie en zijn we weer met drieën afgevlogen en konden het goed volhouden tegen de wind in.
Alleen vlogen we voor mijn gevoel niet snel genoeg want elk foutje werd afgestraft door de Duitsers.
Daarom ben ik in de eerste sector een cumul verder doorgevlogen dan de rest.
Daarna konden we door goed te blijven communiceren weer bij elkaar komen en zo de 2e sector invliegen, waar Nick en ik een stukje verder door gingen ivm de vele rugwind op het 3e been.
Daarna met de rugwind weer snel naar huis! En hadden wij allemaal weer een goede dag! En klom iedereen in het algemeen klassement!
14 augustus: Het zou de zesde wedstrijddag moeten worden…
Ze begonnen met het opslepen van de eerste rij club klasse kisten om hen als snuffelaars te laten fungeren, toen die eenmaal boven bleven moest de rest ook.
Eenmaal ontkoppeld begon het meteen te regenen, maar ook te stijgen en kon rustig met 1m/s omhoog klimmen naar de basis.
Daarna rustig naar de bui vliegen die recht op het veld afkwam.. het straatje wat er naast stond werkte goed. Tot alle vliegers zich op de wedstrijd frequentie moesten melden voor een inflight briefing, waar wij de B opdracht kregen, en zo te merken moesten een aantal vliegers die nog in hun navigatie apparatuur zetten, ben toen een aantal keer de bel uit gevlogen. Tot ik op het punt kwam dat de mooie wolken buiten glijbereik van het veld lagen, en ik onderuit zakte…
eenmaal geland was er nog een hoop hecktiek over opnieuw starten of wachten, en toen kwam Nick landen…
Tot het verlossende woord kwam, dat de dag gecancelled was!
Ik heb genoten van het vliegen in dit gebied en het zo samen vliegen in team verband, en elkaar zo goed mogelijk kunnen helpen vanuit de lucht.
[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]